Negatywne emocje
Na początek rozprawmy się z pewnym mitem.
Wiele książek, które mienią się poradnikami psychologicznymi, głoszą, że emocje zwane negatywnymi są niepożądane i za wszelką cenę należy z nimi walczyć. Proponują sposoby na cudowne pozbycie się żalu, wstydu, złości, a nawet jeśli tego nie proponują, to samo określenie "negatywne" sugeruje, że nie powinno ich być, że ich odczuwanie jest "złe". Ale dlaczego mielibyśmy się nie złościć, skoro coś nas złości? Dlaczego mielibyśmy nie być smutni, skoro coś nas smuci?
To, co czujemy, jest ważnym sygnałem, który płynie z nas samych do nas samych, a lekceważenie tych sygnałów często obraca się przeciwko nam.
Negatywne emocje nie istnieją. Istnieją emocje, takie jak smutek czy złość, które sprawiają, że czujemy się niekomfortowo. Ale nie oznacza to, że trzeba ich - za wszelką cenę - unikać, ignorować je czy zagłuszać. Taka strategia prowadzi do zablokowania w nas czegoś, co powinno mieć ujście, a nagromadzenie takich emocji, wcześniej czy później, odbije się na nas (i/lub otoczeniu).
Znacznie lepiej jest dopuścić do siebie te uczucia. Pozwolić im na towarzyszenie nam jakiś czas, "rozładować je" w sposób niezagrażający ani nam, ani nikomu innemu.
Jeśli jest nam smutno - płaczmy. Jeśli się złościmy - pójdźmy pokrzyczeć w okolice torów, porwijmy starą gazetę i rzućmy nią o ścianę, uderzmy z całej siły w poduszkę.
Choć dla wielu brzmi to dziwnie, proszę spróbować. Po takim rozładowaniu dużo łatwiej jest wrócić do komfortu psychicznego.
Jeśli emocje o negatywnym znaku są towarzyszami zbyt długo, jeśli utrudniają funkcjonowanie i przez dłuższy czas dominują - warto pomyśleć o profesjonalnej pomocy.
