Życie z innymi
Gdy będziesz się przyglądał dzikim gęsiom lecącym na południe w swoistej formacji o kształcie litery „V”, zastanów się chwilę nad tym, dlaczego lecą w tym szyku. Z każdym uderzeniem swoich skrzydeł gęś tworzy pęd powietrza unoszący ptaka, który bezpośrednio za nim leci.
Lecąc w formacji o kształcie litery „V” stado zwiększa możliwości lotu o przynajmniej 71% w porównaniu do samotnego lotu gęsi. Posiadając wspólny cel i poczucie jedności możemy się dostać szybciej i łatwiej tam, dokąd zmierzamy, ponieważ korzystamy z „pędu” danego nam przez innych.
Gdy gęś wypadnie z formacji, odczuwa opór i ciężar samotnego podróżowania i natychmiast powraca do szyku, by wykorzystać prąd powietrza nadany przez pierwszego ptaka. Gdybyśmy mieli chociaż tyle zdrowego rozsądku co gęsi, pozostalibyśmy w formacji razem z tymi, którzy zmierzają w tym samym kierunku co my.
Gdy gęś na czele się zmęczy, zamienia się miejscem z inną, która przejmuje rolę wiodącą. Gdy wykonujemy trudne, obciążające zadania, warto z innymi się zamieniać – sobie umożliwiając wypoczynek, a innym dając przewodzić.
Gęsi na tyle formacji zachęcają te z przodu charakterystycznym dźwiękiem „gęgania”.
Co my mówimy popędzając tych z przodu?
I jeszcze jedna, bardzo ważna rzecz. Gdy któraś gęś zachoruje lub zostanie postrzelona i wypadnie z szyku, razem z nią opuszczają stado dwa ptaki, które jej pomagają i ja ochraniają. Pozostają z chorą gęsią aż do momentu, w którym jest ona zdolna latać lub do jej śmierci. Dopiero wtedy wyruszają znów w podróż samotnie lub dołączają się do innego stada, tak by dogonić swoją grupę. Gdybyśmy mieli tyle rozsądku co gęsi, też byśmy wspierali się nawzajem. (na podstawie: dr Harry Clarke Noye).
Życzymy Wam zatem, abyście zawsze pozostawali we wspierających i mądrym "stadzie".
